Aqua trening czyli co jeszcze można trenować w wodzie

Zupełnie niedawno odkryłam aqua running  i jego dobroczynny wpływ na moją kondycję. Bieganie w wodzie jest na tyle przyjemne  i dobre dla moich kolan, że z zainteresowaniem przejrzałam oferty basenowych fitness klubów, by dowiedzieć się  co  jeszcze można ćwiczyć w wodzie

Najpopularniejszą opcją  jest aqua aerobik. Takie zajęcia ma w swojej ofercie niemal każdy basen. Wodna gimnastyka wzmacnia mięśnie, rozluźnia i relaksuje, ale raczej nie przyda się w przygotowaniach do przejścia/przebiegnięcia setki.  Wprawdzie prowadzący te zajęcia dwoją się i troją by zwiększyć ich atrakcyjność. Wprowadzają  aqua step lub aqua cardio jako wersję bardziej wymagającą  ale grupą docelową są raczej osoby szukające urozmaicenia dla wizyt w fitness klubach.

Ciekawszą propozycją jest aqua cycling, czyli rower stacjonarny w wodzie. Ma wszystkie zalety normalnego rowerowania, a dodatkowo wzmacnia nogi i biodra przy minimalnym ryzyku kontuzji. Ponoć jego działanie można porównać do drenażu limfatycznego. Po 30-45 minut ciągłego pedałowania, nogi są odczuwalnie lżejsze. To dobry pomysł dla tych, którzy wybierają się na trasę rowerową na rajdzie przygodowym, a pogoda nie sprzyja tradycyjnemu trenowaniu. Gorzej, że rowery do aqua cyclingu są jeszcze mało popularne, a tam gdzie już stoją udostępniane są zazwyczaj na zajęciach grupowych.

 Najdziwniejszą propozycją, jaką znalazłam był boks wodny. Ta dyscyplina została wprowadzona 10 lat temu pod różnymi nazwami: aquapunching, aquaboxing czy aquacombat. Trening jest zbliżony do tego na salach treningowych. Zajęcia trwają od 30-45 minut  i ich zadaniem jest szybka budowa siły mięśni i wytrzymałości. Organizatorzy obiecują szybkie efekty, co zawsze jest kuszące. Tyle, że nie znalazłam w Polsce żadnego basenu, który oferowałby takie zajęcia regularnie. Czasami trafiają się warsztaty prowadzone, przez jakieś gwiazdy ze świata. Aż trudno uwierzyć ,że w sklepach sportowych można kupić rękawice do boksu wodnego.

Po całym tym rozpoznaniu wodnych opcji wygląda na to, że nic nie zastąpi żmudnego, tradycyjnego treningu na ścieżkach biegowych.

Maszerujący bird watching

Zawsze, kiedy w planie treningowym widnieje maszerowanie, pojawia się ten sam problem. Dokąd by tu pójść, żeby nie było nudno.  Wymyśliłam sobie trasę wzdłuż Wisły i przy okazji poobserwować ptaki. Plan był dobry, ale wyszło fatalnie. To znaczy to obserwowanie, bo maszerowanie całkiem dobrze.  Nawet ptaki dopisały i już na pierwszych kilometrach pliszki szare dzielnie towarzyszyły mi w marszu, nieco dalej w całej rozpiętości skrzydeł zaprezentował się kormoran, nad głową szalały rybitwy. Nie wiem jak Wam, ale mi się rybitwy kojarzą z morzem i jakoś nie pasują do Warszawy. W zasięgu wzroku dumnie stała czapla biała. Miałam nadzieję na jakiegoś myszołowa albo sokoła wędrownego, jednak zamiast drapieżników dopatrzyłam się wysokiej siatki ogrodzenia, rozciągniętej wokół ośrodka harcerskiego. Moja starannie wytyczona trasa istniała tylko na mapie. Ośrodek szczelnie odrodził się od wszelkich niepożądanych gości i pozostało mi kontynuować trening wśród smrodu spalin. Obeszłam harcerzy, znacznie nakładając drogi by trafić wprost na nieprzyjazną tabliczkę „ zakaz wstępu” na terenie ujęcia wody pitnej. Maszerowanie na 25km wprawdzie zaliczyłam, ale następnym razem zdecyduję się na nudną i dobrze sobie znaną trasę po puszczy.

Wakacyjne (nie)bieganie w Serquigny

Urlopowe ścieżki zaprowadziły mnie do mikroskopijnego, normandzkiego miasteczka Serquigny. Dojechałam tam późnym popołudniem i nie tracąc czasu ruszyłam na rekonesans okolicy. Mały ruch na ulicach, przepiękny park z rzeczkami, mostkami i równo przystrzyżonymi trawnikami. Wprost wymarzone miejsce na trening. Przeszłam się ścieżką biegową, zajrzałam do sklepu z pieczywem, kupiłam gazetę w kiosku, wypytałam w mięsnym o pasztety z kaszki. Ot, taki sobie zwyczajny spacer. A  przynajmniej tak mi się wtedy wydawało. Następnego poranka niczego nie podejrzewając,  włożyłam buty i wybrałam się biegać. Zaczęłam szybkim marszem na rozgrzewkę:

– A gdzie się pani tak śpieszy? Sklepy jeszcze zamknięte, zdąży pani- krzyczała kobieta z wózkiem

– Tak, tak – pomachałam do niej, próbując nie stracić tempa.

 Jeszcze naiwnie sądziłam, że uda mi pobiegać. Na wysokości piekarni moje złudzenia całkiem się rozwiały.

– O, madame cudzoziemka, dzisiaj też 2 bagietki?- Zatrzymała mnie stojąca na progu ekspedientka.

Próbowałam wyjaśnić, że biegam, że trening i że może kupię te bagietki trochę później. Na nic się to jednak zdało, szczególnie, kiedy do pani od bagietek, dołączył rzeźnik:

– Trening to dobre dla cudzoziemców, jak się dobrze je, to żaden trening nie jest człowiekowi potrzebny, a w ogóle to mam coś dla pani, proszę czekać.

Po chwili wrócił z jeszcze jednym zwolennikiem dobrego jedzenia, który tonem nieznoszącym sprzeciwu, kazał mi iść za sobą do kramiku, w którym zaprezentował bogactwo wyrobów z kaczki. Wszystkie te confity, rillettes, pasztety i inne cuda ostatecznie zamieniły mój trening w wielkie obżarstwo. Na szczęście następnego dnia opuściłam to  miasteczko towarzyskich ludzi i wszystko wróciło do normy – i trening i dieta.

Zapisana na maraton

Wróciłam w nocy z urlopu, postawiłam torby w przedpokoju i zamiast jak normalny człowiek pójść spać, rzuciłam się do Internetu sprawdzić czy rozpoczęli już zapisy i co tam zmienili w regulaminie. Przyjrzałam się trasie, sprawdziłam dojazd, opłaty i ilość zapisanych już osób. Gdybym wróciła nieco wcześniej, pewnie zapisałabym się w drodze do domu, ale zegar wyraźnie sugerował, że trzeba poczekać do rana. Kiedy zadzwonił budzik, do otwarcia siedziby organizatora zostały jeszcze 2 godziny. Dla zabicia czasu zajęłam się rozpakowywaniem, praniem i innymi przyziemnymi czynnościami, które zwykle trzeba zrobić po urlopie. W końcu nieco przed czasem stanęłam w drzwiach.  O dziwo, nie okazali zdumienia moją nadgorliwością. Podobno ilość telefonów, pytań, maili i osób jest od początku zapisów rekordowa. Wypełniłam formularz, zostawiłam swoje wszelkie telefony, maile, adresy, pesele i inne dane. Zostałam pouczona, żeby pamiętać o rozchodzeniu butów i oficjalnie wciągnięta na listę uczestników.